Σήμερα, με το ωστικό κύμα της πανδημίας να έχει σπρώξει πλέον την κατάσταση στο απροχώρητο, ανακαλούμε τους εκπεφρασμένους φόβους μας για το επισφαλές παρόν και μέλλον των δομών αυτών, με ορατή και απευκταία συνέπεια τη στέρηση από τα άτομα με αναπηρία των οφελών από τις πράξεις ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης, δημιουργικής απασχόλησης κ.λπ. των προγραμμάτων τους (που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στον κοινωνικό αποκλεισμό και στην περιθωριοποίηση, καταλύοντας την όποια προσπάθεια γ&a

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, σήμερα, αποτελεί πως παρά την ύπαρξη πληθώρας ιδιωτικών φορέων, Κοιν.Σ.Επ. κ.α. νομικών μορφών, που εκφράζουν τη βούληση να υποστηρίξουν την απασχόληση ατόμων με νοητική αναπηρία, παρά την τεκμαιρόμενη μη ικανότητα προς τούτο από τα πιστοποιητικά ΚΕΠΑ, όπως και δραστηριοτήτων που δύνανται να στηρίξουν την ένταξή τους στην παραγωγική διαδικασία, υπό συνθήκες προστατευόμενου περιβάλλοντος για τις ανάγκες τους (λ.χ. προστατευόμενα παραγωγικά εργαστήρια για την απα&am

Συνεπώς, για την ορθή εφαρμογή του άρθρου, ούτε απαιτούνται, αλλά ούτε και επιτρέπονται υποθέσεις, διαφορετικές ρυθμίσεις ή/και διατυπώσεις. Απεναντίας, η υιοθέτηση πρόσθετης και όχι ομοιόμορφης ορολογίας σε έγγραφα και οδηγούς που εμφανίζεται να διευκρινίζουν ή/και να ερμηνεύουν τις διατάξεις του άρθρου 29 του ΕΚΠΥ, και όχι μόνο, επί της ουσίας ενδέχεται αδόκιμα να παραλλάσσουν, με κίνδυνο να εξουδετερώσουν, τις επιλογές και τις ρητές προθέσεις του νομοθέτη και των αρμόδιων Υπ&

Αποτελεί κοινή διαπίστωση πως τα παρατηρούμενα προβλήματα, παρότι ενίοτε υφίενται με την προσφυγή στην πρόσκαιρη ιδιωτική πρωτοβουλία και ευαισθησία, ως λύση έσχατης ανάγκης, επί της ουσίας παραμένουν σταθερά και έχουν καταστεί σύμφυτα με τη λειτουργία των Οικοτροφείων αυτών στην παρούσα μορφή της.

Και είναι απορίας άξιο πώς, για μια ακόμη χρονιά και παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, για τις, κατά το μεγαλύτερο μέρος, γνωστές και ήδη καταγεγραμμένες από το προηγούμενο σχολικό έτος, ανάγκες υποστήριξης των μαθητών/τριών με αναπηρία που φοιτούν στα γενικά σχολεία, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, υποτίμησε στις προτεραιότητές της τη διασφάλιση των αναγκαίων κονδυλίων και την έγκαιρη ολοκλήρωση των σχετικών διοικητικών διαδικασιών για τον θεσμό της παράλληλης &a

Είναι απολύτως σαφές ότι η εισαγωγή της ανωτέρω υποχρέωσης στη διαδικασία επιχορήγησης προωθεί αναθεωρήσεις παγιωμένων πρακτικών που προλειαίνουν το έδαφος για μεγαλύτερη διαφάνεια και καίριες αλλαγές στο πώς θα αντιμετωπίζονται οι επιχορηγήσεις στο μέλλον. Ο προβληματισμός, ωστόσο, που τίθεται είναι γιατί επιλέγεται μία σκλήρυνση (;) στάσης, σε μια περίοδο κρίσης, υγειονομικής και οικονομικής, όπου η πλειοψηφία των φορέων αυτών αντιμετωπίζει ήδη σοβαρά προβλήμ&

Σήμερα, ωστόσο, διανύουμε μια περίοδο όπου οι προβλέψεις για τα υγειονομικά αυτά μέτρα μάλλον έχουν αρχίσει να αποδυναμώνονται και η εφαρμογή τους να καθίσταται προβληματική, εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν έχουν υποστεί επικαιροποιήσεις, ενώ οι οδηγίες και κατευθύνσεις έχουν παραχθεί από διάφορες πλευρές (εγκύκλια έγγραφα, ΚΥΑ), με αποτέλεσμα οι απαιτήσεις να βρίσκονται διάσπαρτες σε πολλά θεσμικά κείμενα και συχνά με μορφή διατυπώσεων, αν όχι αντικρουόμενων, το&

Στο μεταβατικό, ωστόσο, αυτό στάδιο και ενόψει μιας ακόμη επικείμενης παρέλευσης της ισχύος των υφιστάμενων συμβάσεων για τις Σ.Υ.Δ., στις 30/09/2021 (σύμφωνα με τις προβλέψεις της παρ.7 του άρθρου 13 του Ν.4812/2021, Φ.Ε.Κ. Α’ 110), φρονούμε ότι εξυπακούεται η ανάγκη μιας περαιτέρω επιμήκυνσης της διάρκειας αυτών, είτε άλλη πρόβλεψη για την απόδοση των δαπανών για τα νοσήλια – τροφεία, μέσω ατομικών αιτημάτων, για τους/τις ασφαλισμένους/ες δικαιούχους που διαμένουν σε Σ.Υ.Δ. των οποίων η συμβατική ισχύς προσεχώς λήγ&