Menu

Ιστορικό ΠΟΣΓΚΑμεΑ

Ιστορικό ΠΟΣΓΚΑμεΑ

Η ιστορία του Γονεϊκού Αναπηρικού Κινήματος ξεκινάει τη δεκαετία του 1960, όταν μερικοί Γονείς και Κηδεμόνες ΑμεΑ, αντιμετωπίζοντας καθημερινά την έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος από την Πολιτεία για τα ανάπηρα παιδιά τους, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να διεκδικήσουν συλλογικά τα δικαιώματά τους στη ζωή. Τη δεκαετία αυτή ιδρύονται οι πρώτοι τρεις (3) Σύλλογοι και την επόμενη περισσότεροι από έντεκα (11).

Στις αρχές του 1980, οι πρωτοπόροι αυτοί Σύλλογοι διαπίστωσαν ότι η αντιμετώπιση των καυτών προβλημάτων των ΑμεΑ γινόταν περιστασιακά και ανάλογα με τις διεκδικητικές ικανότητες και γνωριμίες των μελών των Δ.Σ του κάθε Συλλόγου, με αποτέλεσμα τα οφέλη για τα ανάπηρα παιδιά να είναι περιορισμένου χαρακτήρα. Έτσι αποφάσισαν να προχωρήσουν στην ίδρυση ενός δευτεροβάθμιου Πανελλαδικού κοινωνικο-συνδικαλιστικού φορέα, με στόχο τη συσπείρωση όσο το δυνατόν περισσότερων δυνάμεων που θα έκαναν το κίνημα ισχυρότερο και εντέλει πιο αποτελεσματικό.

Η ιδέα υλοποιήθηκε το 1981, μετά από πρωτοβουλία μιας μερίδας γονιών που ήταν επικεφαλής 11 Σωματείων. Οι Γονείς αυτοί εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία του ορισμού του έτους αυτού ως Διεθνούς Έτους Αναπήρων και προχώρησαν στη σύσταση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γονέων & Κηδεμόνων Αναπήρων Τέκνων (ΠΟΣΓΚΑΤ) που αποτέλεσε τον πρόγονο της ΠΟΣΓΚΑμεΑ.

Το Καταστατικό της ΠΟΣΓΚΑΤ εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο το 1982. Το ίδιο έτος συγκροτήθηκε σε σώμα και η πρώτη της Διοίκηση. Από το 2002 τη θέση της ΠΟΣΓΚΑΤ έχει πάρει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία (ΠΟΣΓΚΑμεΑ).
Το πόσο σημαντική ήταν η ίδρυση της Ομοσπονδίας για το γονεϊκό αλλά και το γενικότερο αναπηρικό κίνημα φαίνεται από τη μεγάλη αύξηση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων μελών της, τα οποία από 11 που ήταν το 1982 έχουν φθάσει σήμερα τα 220, αλλά και από τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στη δημιουργία και τη λειτουργία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ).

Σήμερα η ΠΟΣΓΚΑμεΑ εκτός από βασικό μέλος της ΕΣΑμεΑ, είναι και μέλος των Διεθνών Οργανισμών INCLUSION EUROPE και INCLUSION INTERNATIONAL.


Αληθινός δείκτης του πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης το μέγεθος των πόλεων ή αφθονία των προϊόντων, αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα.
Ραλφ Γουάλντο Έμερσον


Background Color:
 
Background Pattern:
                               
Reset